Liam's Optrekje - Neirae

De leider van het neutrale, Liam, heeft zoals je niet verwacht een klein huis. Als je binnenkomt zie je een woonkamer die in witte en grijze tinten is geschilderd, en de meubels zijn ook wit. Hij heeft heel wat planten die met hun kleuren de kamer heel wat kleurrijker maken. Ook staat er een witte piano in een hoek van de kamer. Er zijn drie deuren; een die naar Liam's slaapkamer leidt, een die naar de badkamer gaat, en een die naar de keuken gaat. Het ruikt fris in huis, naar allerlei bloemen.

Regels: Niet vechten! Liam schopt je er dan persoonlijk uit.
Rang: Geen
Aantal Personen: Maximaal 10, want daarna zit word het een beetje krap.

Liam liet één van Evra's benen los en rommelde door zijn broekzak voor zijn huissleutel. Die vond hij, het was een roestige sleutel met een kroontje erop. Hij stak de sleutel in het slot en opende de deur, die hij open duwde met één hand. Ugh, best irritant om alles maar met één hand te doen. Hij liep zijn woonkamer in en legde Evra op de bank. 'Zo, dit is mijn huis... Niet erg groot helaas, maar ik kan ermee door.' zei hij.

Evra keek wat vermoeid om zich heen. "Het is dan wel klein" zei hij. Hij aarzelde om verder te praten. Hij wou wat zeggen, wat hem zelf zeer deed. "En hoe moet dat met mijn been?" vroeg hij. "Je moet daarna echt gaan slapen hoor"

'Ach, ik ben er gewend aan. Ik kan zeker niet in zo'n groot paleis als die van Atoli wonen. Ik raak de weg daar gewoon kwijt. En ik zal je been gewoon verbinden.' zei Liam en liep de keuken in. Hij pakte een verbanddoos en een vochtig doekje, waarmee hij terug naar Evra ging. Hij knielde neer bij zijn been en duwde zijn broekspijp omhoog, zijn hand strijkend over zijn been. Hij keek een beetje bezorgd naar de wond, en begon het voorzichtig schoon te maken zodat hij Evra geen pijn zou doen.

Evra hield even zijn adem in toen Liam zijn broekspijp omhoog deed. Hij knarsetande even toen Liam met een vochtig doekje zijn wond begon schoon te maken. "Bedankt" zei hij"Voor alles wat je voor me doet." Hij keek om zich heen naar de planten. "Het is niet veel" zei hij zuchtend"Maar het is je thuis."

'Daar gaat het om.' zei Liam met een glimlach. 'En geen probleem, Evra.' Hij maakte de wond goed schoon en legde er dan toen wat watjes op. Daarna verbond hij zijn been goed. 'Zo, nu zal het goed genezen.' zei hij toen hij het verband had vastgeplakt. Hij stond op. 'Wil je iets te drinken?'

Evra keek wat verdrietig op. "Nee, ik wil geen drinken" zei hij en keek Liam aan"Want jij moet naar bed en wel nu! Nou kjom op laat me zien waar je kamer is." Hij stond op van de bank en hinkte naar de trap. "Boven?" vroeg hij" Kom op ik breng je naar bed." Hij keek Liam aan met glinstering in zijn ogen. Een gulle glimlach verscheen op zijn gezicht.

Liam glimlachte lichtjes. Hij voelde zich inderdaad erg moe. Hij knikte en liep naar de trap toe. 'Evra, je kan nog niet lopen.' zei hij een tikkeltje bezorgd, en pakte zijn arm om hem te ondersteunen, zodat hij de trappen op kon lopen. Als dat niet lukte zou hij hem moeten tillen.

Evra hinkte nog even moeilijk naar de trap, tot dat hij de arm van Liam die hem ondersteunde voelde. "Het gaat wel hoor.." zei hij, het zweet droop over zijn voorhoofd. Ze liepen de trap op, rustig zodat het niet te veel pijn deed. Ze kwamen bij de kamer van Liam. Evra zag er niet sterk uit maar was het wel, met 1 slinger gooide hij Liam op zijn bed en zelf hinkte hij ernaar toe.

'Waah!' riep Liam toen hij half op zijn bed geslingert werd. Hij plofte erop neer met een zachte klap. Zijn bed kraakte. Hij keek naar Evra. 'Gaat het?' vroeg hij terwijl hij zijn schoenen en vest uit deed. Hij had nu alleen een spijkerbroek aan en een zwart-wit gestreept t-shirt. Hij deed zijn wapenriem af en liet die op de grond vallen, terwijl hij de lakens optilde en eronder ging liggen. Toen pas merkte hij hoe moe hij eigenlijk was.

"Het gaat wel." zei Evra een beetje hijgend. Hij legde de lakens nog iets over Liam heen. Hij bloosde een beetje. Hij ging aan de rand van het bed zitten en streelde nog even over Liams haar. "Slaap." zei hij lief.

Liam keek Evra aan toen hij de lakens iets over hem heen legde. Hij bloosde lichtjes toen hij dat zo lief zei, en sloot zijn ogen. Liam lag altijd op een aparte manier met slapen, ineengedoken net als een kat, met zijn handen naast zijn hoofd. Hij viel binnen een paar minuten in slaap, maar zag verontrustende dromen, dromen die hij vanaf de moord op zijn ouders al had gezien. Elke keer waren het andere dromen, maar ze waren allemaal even beangstigend. Liam begon te trillen in zijn slaap.

Evra keek op. Hij was bijna zelf in slaap gevallen. Hij draaide zich om naar Liam. Er had eerst een tevreden glimlach op zijn mond gelegen, maar hij lag nu te rillen. Evra knipperde even met zijn ogen. Hij kroop bij Liam onder de lakens. "Wat is er?" vroeg hij bezorgd. Hij legde zijn hand op Liam's buik en toen pas merkte hij hoe erg Liam lag te rillen. "Heb je het koud?" vroeg hij. Hij sloeg zijn warme lijf om Liam heen.

(awww x33)

Liam sliep gewoon door, sinds hij een nogal diepe slaper was en zelfs een tornado hem niet wakker zou krijgen... Oke, overdreven interpretatie. Normale mensen schrokken altijd wakker door een glas koud water, Liam niet. Hij werd alleen wakker als hij gepord of gekieteld werd, maar hij werd zelf ook op de vreemdste manieren wakker. De ene keer lag hij bij de deur van zijn slaapkamer, de andere keer werd hij wakker door een van zijn medewerkers die hem helemaal nat had gegooit en daarna hem maar gepord had, en weer de andere keer lag hij onder zijn bed. Liam had geen idee hoe hij dat voor elkaar kreeg.
Toch bleef Liam trillen, ondanks de warmte die hem nu omringde. Hij had het niet koud, het kwam grotendeels door de nachtmerrie's. Alhoewel, ze werden minder erg toen Evra hem vast had. Dat was wat hij ook nodig had. Twee armen die hem gerust konden stellen.

Evra schudde hem door elkaar. "Word eens wakker!" schreeuwde hij. Hij hield op met schudden en zuchte. Op de een of andere manier werd hij gek om Liam zo te zien. "Hou op alsjeblieft" Evra begon te huilen. "Word wakerr." hij merkte dat het zinloos was om verder te schreeuwen. Hij ging vermoeid in Liams zij porren en zuchte weer. Hij legde zijn hoofd op Liam's borst. "Hou op." zei hij verslkagen en zachtjes. Hij lagh nu bijna helemaal op Liam.

Liam werd niet wakker ondanks het geschreeuw. Hij bromde maar even en sliep gewoon door. Dat was totdat Evra hem in zijn zij porde. Hij werd gelijk wakker en voelde een warm lichaam om zich heen. Hij keek op en zag Evra. Een blos verscheen op zijn wangen, en hij wist even niet wat hij moest zeggen.

Evra trok verbaasd een wenkbrauw op. "Je bent wakker" zei hij dolblij en gaf Liam een stevige knuffel. "Je hoeft niks te zeggen hoor." zei hij zachtjes. Hij knuffelde hem nog steviger en plante een kus op zijn wang.

Liam keek Evra aan, en glimlachte lichtjes. Hij wist dat Evra hem wakker had proberen te krijgen. Evra knuffelde hem opeens stevig. Hij bloosde lichtjes, en alsof dat niet genoeg was kreeg hij een kus op zijn wang waardoor hij nog meer bloosde. Toch glimlachte hij nog steeds. Hij aaide over Evra's zachte haar. Het voelde net aan als de vacht van een kat. 'Sorry, ik slaap nogal diep. Ik word alleen wakker als je me port.' mompelde hij en speelde een beetje met Evra's zachte linkeroortje. Hij vond het zo schattig.

Evra keek hem aan. "Daar kwam ik achter." zei hij nuchter. Hij lachtte, maar hield meteen weer op. Ik ga niet lachen hij heeft iets naars gedroomd dan moet je niet lachen, dacht hij.

Liam grinnikte. 'Nee, echt sorry.' zei hij en gaapte. Hij wreef in zijn ogen. Hij voelde zich iets beter nu, ookal was het maar een uurtje slaap. Liam wou niet in het bijzijn van Evra slapen, dus bleef hij rechtop zitten en spelen met Evra's oortje.

Evra keek Liam heel schattig aan. "Voel je je nu weer goed?" vroeg hij lief. Hij kroop bij hem op schoot. De warmte van Liam was heerlijk. Evra speelde een beetje met het shirt van Liam.

'Ja, ik voel me iets beter.' zei Liam rustig en liet zijn hand toen zakken. Misschien vond Evra het niet fijn dat hij aan zijn kattenoortje friemelde, maar hij kon de verleiding niet weerstaan. Hij had zelf ook wel katten, maar die waren meestal spoorloos verdwenen of ze zeurden aan Liam's hoofd voor voedsel, en dan wouden ze alleen maar voer van één soort merk. Liam glimlachte lichtjes toen Evra bij hem op schoot kroop. Normaal zou hij zich hier niet fijn bij voelen, maar om de een of andere reden voelde hij zich wel fijn.

Evra spinnde. Hij drukte zich dichter tegen Liam aan. "Je..je bent" zei hij verlegen. "Zo..zo warm.." hij stotterde een beetje. Hij gaf Liam nog een klein kusje in zijn nek. Hij wist niet eens waarom hij dat deed.

Kathy liep vanuit de schaduw van de bomen naar het huis. Ze had de moed niet om aan te bellen. Eerst maar eens kijken of er iemand is, dacht ze bij zichzelf. Ze keek door de ramen.

Liam bloosde lichtjes toen hij dat zei, maar om zijn lippen bleef een tevreden klein glimlachje. Hij liet zijn hand op Evra's achterhoofd rusten en liet die hand langzaam naar beneden glijden, al stopte hij bij zijn onderrug. Hij wou nog niet zo ver gaan. Ze kenden elkaar amper, ookal zaten ze nu wel te iets te liefdevol met elkaar te knuffelen. Ach, wat maakte het ook uit. Liam liet zijn angst even links liggen(het klonk makkelijker dan het was). 'Jij bent... zacht.' mompelde hij zachtjes.