Villa Grigoria. - Mytia

Evra boog zich wat naar voren. Hij had het niet meer in de hand wat hij deed. Toen plotseling pakte hij haar handen en tok haar mee naar achter het huis. 'Kom op dan!' gilde hij van plezier. Hij was dol enthausiast bij het idee van een paard.

Glimlachen. Dat was wat ze deed. Mallorie rende met hem mee en keek naar Thor die al in zicht kwam. "Doe eventjes rustig Evra. Thor moet wennen aan je. Daarna mag je hem wel aaien enzo." zei ze glimlachend. Ze hield de hand van Evra nog even vast maar liet hem uiteindelijk los en liep naar Thor toe. Deze begroette haar met wat gehinnik en ze aaide hem over zijn kop heen. "We hebben een gast.." zei ze glimlachend en Mallorie draaide zich naar Evra.

Toen Mallorie naar het paard stond begon het te draaien, het was op het punt dat ze zijn hand had losgelaten. Alles schoot voorbij en viel richting de grond. Hij raakte hard de grond en zag nog net dat Mallorie terug keek naar hem. Hij wou haar niet aan het schrikken maken en wou dus opstaan en lachen en doen als of er niks aan de hand was, maar in plaats van dat werd alles zwart..

Mallorie schrok. Niet een klein beetje ook. Gelijk knielde ze bij Evra neer. Zijn ogen waren gesloten. Ze voelde zijn pols en wist gelijk dat hij niet dood was. Dan had deze jongen zijn bewust zijn verloren. "Conor, James!" riep ze en gelijk snelden twee mannen zich naar haar toe. "James, maar de logeerkamer klaar. Conor. Jij tilt Evra voorzichtig op en loopt met mij mee daarheen." zei het meisje snel. Het was vreemd om te zien hoe het meisje deze twee veel oudere mannen bevelen gaf. Mallorie slikte even. Het was niet normaal dat iemand zo flauwviel. Daarom besloot ze hem even neer te leggen. "Wacht, breng hem maar naar de woonkamer Conor." zei ze en mallorie liep met de man naar de geopende voordeur en daar doorheen. De deur links, die leidde naar de donkere woonkamer. "Leg hem maar op de bank." zei ze tegen hem. "Breng daarna een kom water en een doek."

Evra opende even zijn ogen en zag dat hij werd meegenomen door een man. Hij was bang, maar kon niet slaan of tegen stribbelen. Hij voelde zich weer duizelig en verloor het bewustzijn weer.

Mallorie had net niet gezien hoe Evra zijn ogen open deed. Maar hij werd neergelegd door Conor en de man ging weg. Mallorie knielde bij de bank neer en keek onderzoekend naar Evra. Hopend dat hij wakker zou worden. Voorzichtig pakte ze zijn hand vast en hield deze vast. Conor bracht haar het kommetje en de doek en verliet de kamer. Mallorie maakte deze doek nat, een heel klein beetje maar want ze wist van zichzelf hoe ze water haatte en depte een beetje langs Evra's gezicht. Hopelijk om hem wakker te krijgen.

Evra kreunde lichtjes en sloeg, al tans hij probeerde het doekje weg te slaan. Hij opende zijn ogen een beetje, nu kon hij Mallorie aan kijken. 'Heb het zo koud..' zei hij zachtjes, maar net hard genoeg.

Mallorie zag dat hij zijn ogen een beetje opende en luisterde naar zijn woorden. Ze stond snel op en pakte een deken. Ze begon deze om Evra heen te stoppen en had de doek weggelegd. Zachtjes wreef ze een beetje over zijn armen heen. "Gaat het een beetje?" vroeg ze lichtelijk bezorgd aan hem. Kort slikte Mallorie even.

Evra knikt half van ja half van nee. 'Ik heb het nog steeds koud..' zei hij en pakte haar pols vast. Het was geen knijpen alleen stevig vasthouden, zodat ze nergens naar toe zou gaan.

Mallorie keek naar hoe hij haar pols vasthield. "Ik ga nergens heen Evra." zei ze glimlachend. Ze bleef dicht bij hem en ging op de rand van de bank zitten. Wel een beetje van hem af aangezien ze hem zich niet ongemakkelijk wilde laten voelen. Ze keek naar hem en glimlachte. Mallorie vond hem er heel schattig uitzien.

Evra trok Mallorie half over zich heen. 'Nu ben ik al wat warmer.' zei hij op een verleidelijke maar toch vriendelijke toon. Hij spinde even tevreden. Eigenlijk was het heel zeldzaam als hij ging spinnen.

Mallorie liet zich over Evra heen trekken maar bloosde wel door zijn woorden. "Mooi zo." zei ze zacht mallorie bleef tegen hem aan liggen en luisterde naar zijn gespin, iets dat uitzonderlijk schattig klonk. Haar staart bewoog een beetje door al wat Evra deed. Het was niet veel maar gek genoeg alles om haar te laten blozen. Mallorie glimlachte een beetje en keek even weg.

Evra trok Mallorie naast zich. "Je bent zo lekker warm" zei hij zachtjes en zonder dat hij het wou ging hij op z'n rug liggen. Als hij Mallorie niet bovenop zich had getrokken, had ze op de grond gelegen. Hum gezichten waren dicht bij elkaar, hij had z'n mond een klein beetje open hangen. Hij keek zwoel in haar ogen. Een apart gevoel bekroop hem.

Mallorie lag nu op hem. Ze keek in zijn ogen. Ze bleef erin kijken en opnieuw verdronk ze erin. Ze slikte even en haar mond was een klein beetje geopend, net als die van Evra. Mallorie wist zichzelf moeilijk een houding te geven en deed daarom even niets anders dan in de ogen van Evra kijken. Ze slikte opnieuw. Hij was zo ontzettend dichtbij nu.

Evra hijgde een beetje. Hij wist niet of Mallorie het goed zou vinden, hij wist niet eens of HIJ het wel wou. Maar zijn lichaam deed iets anders dan zijn geest. Hij trok Mallorie nog iets omhoog, nu waren ze nog dichterbij elkaar. Hij boog z'n hoofd en tikte daarmee zachtjes op het voorhoofd van Mallorie. Hij wist niet wat te doen.

Mallorie keek naar Evra. Haar ademhaling ging iets ongecontroleerder en gehijgerder dan normaal. Ze slikte even en keek naar hem. Ze liet haar voorhoofd even leunen op de zijne. "Mag ik..?" vroeg ze zachtjes fluisterend. Haar stem ietsjes heser dan dat deze hoorde te zijn. Mallorie wist niet wat haar overkwam. Zo had iemand nog nooit een bepaalde indruk op haar gemaakt. Nog nooit had iemand haar op een bepaalde manier zo laten voelen. Het voelde geweldig.

Evra gaf geen antwoord meer op Mallorie's vraag, hij kuste haar. Hij tikte zachtjes met z'n tong tegen e lippen van Mallorie, hij wou toestemming tot haar tong. Hij wist niet of ze het leuk vond of niet en ergens in zijn achterhoofd wist hij dat het op de een of andere manier fout was. Hij wist gewoon niet meer wat hij deed of eigenlijk moest doen.

Mallorie opende gewillig haar mond. Haar tong gleed even langs zijn tanden maar vond al snel de zijne. Het was misschien fout. Het hoorde misschien niet, maar goed voelen dat deed het zeker. Mallorie bleef genietend op Evra liggen. Want genietend was wat ze deed. Ergens wilde ze meer.. Meer van hem. Meer dan dat ze eigenlijk krijgen kon dacht ze. Maar Mallorie wist niet hoever ze kon gaan. Ze wist helemaal niks en was bang hem weg te jagen..

Evra liet zijn tong om die van Mallorie draaien. Hij vond het lekker. Stiekem, heel stiekem, wou hij meer. Eigenlijk heel graag. Hij wist niet of Mallorie het wel wou, misschien zou hij haar afschrikken. Hij tolde rond en nam Mallorie daarbij mee. Nu lag zij onder hem.

Mallorie vond het geen probleem dat ze omgedraaid werd. Ze wilde eigenlijk meer en haar handen begonnen dan ook zacht zijn rug te strelen. Deze jongen begon ze te begeren. Ze wilde hem bij zich voelen. Heel dichtbij. Kort maakte ze haar lippen van hem los. "We kunnen dit hier en nu voortzetten, maar ook boven. Als je wilt.." sprak ze hees fluisterend haar verlangen uit. Want ze verlangde naar hem. Meer dan dat deed ze op het moment nog niet.

Evra knikte. "Laten we naar boven gaan." zei hij. 'Máár, niet te lang oke?' Hij wist nog steeds niet zeker of hij het wel wou. De twijfel was in zijn stem te horen.

Mallorie keek naar hem en knikte. "Natuurlijk niet." zei ze zachtjes en ze drukte nog een kus op zijn lippen voordat ze hem omhoog duwde. "Kom.." zei ze zachtjes en ze gleed onder hem vandaan. Het scheelde voor Mallorie dat ze haar wapens niet om had. Ze had alleen een tuniek en een broek aan. Toch waren haar vrouwelijke vormen zeer goed te onderscheiden daarin. Ze glimlachte en stond op. Ze stak haar hand naar hem uit.

Evra keek voorzichtig naar de hand van Mallorie. Toen stak hij zijn eigen hand uit en pakte haar hand. Hij deed net alsof hij het nog nooit gedaan had, maar hij wist dat hij goed was in dit soort dingen. Hij speelde heel echt.

Mallorie glimlachte. Zachtjes trok ze hem mee de kamer uit. Schoenen had ze niet aangehad in de tuin dus trippelde ze op blote voeten door de gang naar de rechtertrap. De trap die richting haar vertrekken ging, en die voor de logés. Mallorie draaide zich om naar Evra en glimlachte. Hij zag er zo onwetend.. Zo schattig uit dat ze zich begon af te vragen of hij haar wel aan zou kunnen in bed. Ze grijnsde bij de gedachte en besloot het hem te vragen. "Denk je dat je me aankan?" vroeg ze hem met een speelse blik.

Evra liet zich meetrekken. Aan de vraag van Mallorie te horen was zijn trucje zon beetje gelukt. In plaats van antwoord te geven, duwde hij haar tegen de trap en begon haar innig te kussen. "is dat genoeg?"