De Hoofdstad - Neirae

Evra knikte. "Ik begrijp het, maar het is wel eng." zei hij serieus. Hij zag dat Liam zijn hoofd naar achter leunde, hun gezichten waren nu heel dicht bij elkaar. Hij keek in de mooie ogen van Liam en zuchtte. Hij werd rood, omdat Liam zo naar hem keek en hijzelf keek even weg.

Liam keek weer naar de weg voor hem en bloosde zelf even lichtjes. Hij droeg Evra door de straten. Gelukkig was hij niet erg zwaar. Integendeel, hij was zo licht als een veertje. Hij zuchtte diep. 'Dat is het zeker...' mompelde hij afwezig. Zijn gedachten waren nogal afgedwaald naar niemandsland. Hij verlangde naar zijn bed. Hij was doodop door al het bespreken op vergaderingen, en hij kon al een paar dagen lang met moeite slapen. Opgeteld had hij misschien wel maar 6 uur in drie dagen geslapen.

Evra sloeg zijn armen starker om Liam heen. "Je klinkt vermoeid." zei hij. "Misschien moet je zo naar bed gaan." Hij kroelde even door het haar van Liam. "Als je mijn wond hebt verzorgd" zij hij wat zachter"Ik ben bang dat hij er af moet..." Hij lachte verlegen.

'Ja... Nadat ik jou wond verzorgd heb... En maak je geen zorgen, hij hoeft er niet af. De wond is nog vers.' zei Liam terwijl hij liep en glimlachte lichtjes naar Evra. Hij voelde Evra's handen door zijn haar kroelen, en moest grinniken. Dat deed zijn vader ook altijd... Wees dapper en sterk, Liam. Laat niemand je trots wegnemen. zei hij altijd, waarna hij door Liam's haar kroelde, en daar het huis verliet. Dat waren zijn laatste woorden... Voordat hij neer werd gestoken, samen met zijn vrouw. En wat kon Liam doen? Niets. Hij kon alleen maar hun bloemen op hun graf leggen en ze vaarwel zeggen. Hij besefte nu pas dat er geen vaarwel bestond, dus hij zei van nu af aan als hij afscheid moest nemen Later. Het klonk minder wanhopig.

Evra hield op met het haar van Liam te kroelen. Hij merkte donders goed dat Liam zich niet goed voelde. Hij probeerde van zijn rug af te komen. "Laat me maar lopen, nya" zei hij. "Dan moet jij niet moe van mij tillen, omdat ik zo zwaar ben."
----
Zullen we verder bij Liam's optrekje? Als je nog even hier wil reageren.

'Het is niet erg!' zei Liam en glimlachte lichtjes. Hij voelde dat hij overkwam als een mietje. Dat wou hij niet. Hij zoende tenslotte heel wat af met meiden in een kroeg, die hij na één dag dumpte. Hij wou maar dat hij wat meer los kwam van de meiden, want inmiddels wist hij dat hij ook op jongens viel. 'We zijn er namelijk al!' voegde hij toen toe aan zijn zin.