De stad Morte.

ik merk het =.='
-----------------

Evra wou haar ruw aan de kant duwen, maar deed dit niet. 'Okeey...' zei hij en hij draaide zich om zodat hij nu over Atoli heen lag. Hij begon z'n ding opnieuw in haar gat te boren en bewoog zachtjes op en neer. (best faal zo naast het bed =.=') Hij deed het zachtjes en langzaam, omdat hij wist dat Atoli het snel en hard wou doen. Hij deed het expres om haar te kwellen.

Sorry xD ik laat haar wel snel komen xD
—-----
Atoli glimlachte ondeugend en voelde Evra weer in zich glijden. "Hmm kreunde ze Ze likte Evra over zijn borst en ging sneller bewegen. Ze wou hem dieper in zich. Harder. Ze voelde zijn staart langs haar benen en Ineens voelde ze het. Ze schreeuwde het uit en bewogg harde ren sneller. Ze was er bijna. Nog heel even en ze zou klaar zijn. Ze bewoog haar lichaam fel tegen Evra aan zodat zijn ding goed in haar kwam. Waarom deed hij zo langzaam? " Bijna! Bijna! Fluisterde in zijn oor " nog heel even en ik ben er. Ze voelde dat hij nogmaals in haar spoot. Dat was hetgene wat er voor zorgde dat ze klaar kwam. Luid sloeg ze een gil en ze zakte in. Liet zichzelf tegen Evra aan vallen en zich leeglopen.

gad..verdamme. =.=
---------------------------

Evra sloeg woest met z'n vuit op de grond. Hij was voor de tweede keer klaar gekomen. Hij ston in 1 ruk op en draaide zich naar Luka. Tranen liepen over z'n gezicht als wist hij niet waarom.

Atoli rolde op haar zij en richte zich op haar elleboog omhoog. "Je was goed Evra, erg goed. Dus niet huilen liefje. Je was geweldig." Ze streelde zachtjes zijn staart en liet die door haar vingers glijden. De zachte haren voelden hemels aan. Atoli vroeg zich af hoe die in haar ding zouden voelen, maar ze zou Evra niet vragen dat nu te doen. "Niet huilen lieve Evra. Niet huilen." Zei ze nogmaals.


------------------

Dat was echt heel falend O.o

HAHAHAHAHAHAHHAHAHAHAHAHAHAHHA
---

Luka was verbluft door Atoli's felheid maar grijnsde lichtjes en hield een hand tegen zijn hoofd terwijl ze het op de vloer naast hem deden. Hij vond het eerlijk gezegt niet zo heel leuk, maar hij ging er niet tegen in. Atoli en hij zouden het in eerste instantie met elkaar doen, niet Evra met Luka. Luka kon de verleiding gewoon niet weerstaan, en hij was al voor de katjongen gevallen voor hij ook maar met hem praatte. Luka keek op toen hij Atoli hoorde gillen en besloot dat hij beter kon gaan. Hij pakte zijn ondergoed en broekje van het bed en trok die aan, en net toen hij bezig wou gaan met zijn bordeaux overhemd dicht te knopen, zag hij Evra naar zich toe draaien, die bleek te huilen. 'Evra...?' vroeg hij zachtjes en kroop over het bed naar hem toe. Hij reikte zijn hand naar Evra en plaatste die op zijn gezicht, terwijl hij rustig op zijn knieën op het bed bleef zitten en hem aan keek met zijn rode ogen. Luka beet zachtjes op zijn lip. Hij vond het niet leuk dat Evra huilde... Hij genoot altijd wel van andermans geschreeuw en gejank, maar bij Evra kon hij dat niet uitstaan...

Evra begon nog harder te huilen en schreeuwde het uit. Hij viel neer op de vloer en kroop langzaam naar de deur. Hij probeerde weer op te staan. 'Luka ik hou van je maar ik weet niet of ik dat blijf doen en dan doe ik je pijn!!' hij schreeuwde het uit, stond op e verdween de trap af..

------
ik typ steeds evar.. =.='

Luka was verbaasd dat Evra in een keer zo uitbarstte en neer viel. Hij zag hem naar de deur kruipen en schreeuwen tegen hem. Luka was nog verbaasder door wat hij zei dan wat hij deed. Hij stond vlug van het bed op, en nam de lakens mee. Hij ging achter Evra aan. 'Evra!' riep hij en rende achter hem aan op zijn korte beentjes. Hij sloeg zijn armen van achteren om Evra's middel heen. Luka zei eerst helemaal niks, tot hij heel droog zei; 'Je kunt niet zomaar naakt rondlopen...' Hij sloeg het laken om Evra heen.

Evar schrok van Luka wurwde zich los en hield het laken vast. Hij rende weer naar boven en oakte vlug zijn kleren, die trok hij aan en rende weer naar enden. Even stond hij stil naast Luka. 'Sorry,' mompelde hij en trok het laken over Luka heen zodat hij niet kon zien waar hij heen rende. De deur viel met een klap dicht toen hij er door heen stormde. Hij was moe en ging in de schaduw van een boom zitten evne daarna klom hij erin.

Luka keek verbaasd naar Evra toen die opeens weer naar boven stormde, en staarde hem na, tot hij weer terug kwam, en zich verontschuldigde voor iets wat Luka niet begreep. Waarom zei hij nou sorry? Hij had niks fout gedaan, dat had Luka wel gedaan. 'S-Sorry voor - wah!' Hij kreeg het laken over zich heen, wat hem helemaal bedekte sinds hij zo klein was. Hij probeerde zichzelf te bevrijden uit de lakens, en toen hij eindelijk weer wat kon zien, zag hij dat Evra al weg was. Hij knipperde verbluft, maar liet het laken op de trap achter en ging weer terug naar zijn werkplaats, niet eens merkend dat zijn stockings waren afgegleden en zijn shirt nog open stond.