De grotten achter Morte

Ryan keek toe hij ademde nog maar hij leek ver weg te zijn van hier. en hij zag hem rillen. En hij besloot te doen wat hij eigelijk nooit bij vreemde deed, en hij raakte hem aan en schudde hem door elkaar. EVRA. zei hij luid tegen hem.

Evra keek op. De stem van een jongen klonk nu dichterbij. Hij werd verblind door een fel licht. 'Ryan!'riep hij' laat me niet in de steek! Help me!!' Hij begon steeds hevtiger te trillen. Hij schudde wild.

Ryan hoorde de paniek in Evra's stem. "Consentreer je je voelt dadelijk iets het zal je wakker krijgen"verzekert hij hem. Hij had ooit geleert tot een pijn prikkel immand bij kon krijgen en hij pakte zijn hand en zijn eigen dolk en makte er een klein sneetje in, dat moest voldoende zijnn en hij bleef erva aan kijken.

Evra schreeuwde. Hij deed zijn ogen dicht tegen het felle licht. "Ga weg stom licht!" gromde hij. Hij opende zijn ogen en zag in plaats van het felle licht het gezicht van Ryan. Hij glimlachte trillerig naar Ryan. Toen liepen de warme tranen over zijn gezicht en begon hij te huilen.

Ryan bekeek evra bezorgt maar was blij tot hij weer bij was,"Wat is er"vraagt hij aan hem als hij begint te huilen hij snapte de jongen niet

Evra keek Ryan door zijn tranen heen aan. 'Ik hoorde een stem' zei hij snikkend. 'Een meisje.. Ze zei iets van: Ik leef nog Evra ik leef nog.' Hij ging rechtop zitten en leunde tegen Ryan aan. 'Ze klonk zo bekend.' hij snikte.

"Ik wou tot ik je kon helpen, maar eerlijk gezecht kan ik er niet zo veel mee.Misschien iets uit je verleden" zegt ryan na denkent en hij keek nog altijd evra aan, gaat het weer een beetje, vraagt hij dan

Evra keek dankbaar naar Ryan. 'Ja..het..het gaat wel ..weer" snikte hij nog na. 'Mijn familie is jaren geleden vermoord." Het was eruit voor dat hij er erg in had. Hij sloeg een hand voor zijn mond. Wat?, dacht hij. Dat soort dingen zegt hij nooit, hij sprong op en liep zachtjes naar achter tot dat hij de koude rotswand in zijn rug voelde.

Ryan keek evra aan,"Je mag er met mij gerust over praten ik zal zwijgen tot in mijn grag, dat zweer ik op mezelf," zegt hij als volgt en keek evra door dringent aan en je zag geen kwaad in zijn ogen en dan keek hij weg."Ik ben blij tot het weer beterder gaat' zei hij met een vriendelijkere toon dan eerst tegen hem, maar ondags dat bleef hij nog waakzaam.

Evra keek Ryan aan. "Ik heb nog nooit met iemand erover gehad.." zei hij bedachtzaam. "Hoe zit het met jou?" vroeg hij voorzichtig. Hij zat eigenlijk met zijn gedachten bij die ene stem, maar wou de conversatie niet onderbreken door zijn gedachtes.

"Soms helpt het weetje praten" zei Ryan tegen Evra en hij keek hem nog altijd aan"Hoe bedoel je hoe het met mij zit" Vraagt hij iets bitterder en keek weg hij wilde het niet over zich zelf hebben.

Evra knikte. "Laat maar, je hoeft het niet te zeggen als je niet wil" Hij ging zitten. Zijn ogen werden zwaar, hij was uitgeput. Niet in slaap vallen, dacht hij bij zichzelf. Maar de slaap werd hem te veel en hij sliep.

Ryan bekeek evra. Hij kon hem hier niet achter laten en hij zuchte. en hij tildenevranover zijn schouder op en hij begon te lopen, richting zijn huis. Hij kon hem vanacht wel onderdak beiden zijn moeder was bij zijn tante

Evra voelde handen om hem heen, maar wou zijn ogen niet openen. Hij gromde even toen hij over de schouder van Ryan gelegd werd. Toen Ryan begon te lopen, opende Evra even zijn ogen. Hij zag de bomen zachtjes voorbij komen. Hij wou nog wat zeggen maar viel weer in slaap. Zijn staart sloeg hij om Ryans middel heen.

Ryan liep rustig door weg bij de grotten richting zijn huis. Hij hoopte tot niemand thuis was anders had hij een probleem met zijn moeder dat hij wel vake had omdat hij zich niet gedraagde als een echte demoon, hij was niet echt slecht..

Evra werd wakker, een beetje wakker maar. Hij spinde tevreden. Hij voelde de warmte van Ryan af stalen. "Je bent warm" zei Evra, het klonk alsof hij nog nooit warmte van een ander had gevoeld. Eigenlijk heeft hij dat nooit zo gevoeld.

Ryan hoorde de woorden van evra en was wat verbaast. "Spaar je rachten meer je hebt rust nodig" verzekert hij evra dan terwijl hij nog altijd richting zijn huis ging, hij zelff was ook wel moe maar gaf er niet aan toe.
----
we gaan in het huis van ryan verder als je hier nog 1 keer gereageeert hebt oke, dan maak ik morgen zijn huis aan:p