Luka's werkplaats - Morte

Yaoi!
-----

Evra hapte naar lucht. Hij was nog niet helemaal honderd% maar hij wou Luka. Hij wou Luka zo graag. Hij had de knoop los en trok Luka's broek naar beneden. 'Het is niet jou schuld, jij was eerder dan Atoli..' zei hij. 'Weet je nog dat ik niet wou? Atoli...' Hij zweeg. Hij trok zijn broek naar beneden en begon te bewegen.

Hehehe >D
---

Met een zachte kreun drukte Luka zich tegen het lijf van Evra en perste hun dingen tegen elkaar wat een nog opgewondender gevoel gaf. Evra gaf hem zo'n opgewonden gevoel, alsof zijn aanraking hem kleine elektrische schokjes gaf. Als dat zo zou zijn, was Luka nu verschroeid(dus gelukkig ging zijn aanraking niet gepaard met elektriciteit). 'Ik snap het Evra...' zei hij zachtjes en liet zijn handen afdwalen naar Evra's middel, waar hij uiteindelijk zijn shirt pakte en het uit probeerde te trekken terwijl hij reageerde op Evra's bewegingen en een beetje hetzelfde deed.

Evra steunde een beetje. 'Hng..' Hij hielp Luka met 1 hand z'n shirt uit te trekken. 'Ik wil je.' fluisterde hij zacht in Luka's oor. Toen beet hij heel zachtjes en liefkozend op de oorlel van Luka. (Verneukt woord trouwens.. oorlel XD) Toen perste hij zijn lippen weer op die van Luka.

Ja xD
---

Luka huiverde toen hij hoorde wat Evra tegen hem zei en als zijn wangen al niet rood waren, waren ze dat zeker nog geworden door die woorden. Hij hapte even kort naar adem toen Evra in zijn oorlel beet en hem daarna kuste. Luka sloot zijn ogen vol overgave en streek met zijn handen over Evra's blote rug terwijl hij hem passievol terug zoende. Hij scheidde zijn lippen verlangend van elkaar, ookal vroeg Evra niet eens om toestemming. Dat hoefde niet eens meer. Die zou hij gewoon krijgen.

Evra hijfde iets harder en sloot z'n ogen. hij wou Luka nog erger. Hij draaide Luka op z'n rug. Hij kneep heel zachtjes in de billen van Luka. Hij werd er opgewonden van. Hij ging weer over Luka heen liggen. Hij schoof zijn ding zachtjes en beheerst in Luka's spleetje. Hij likte langs Luka's oor en bewoog op en neer.

Bedoel je niet op zijn buik draaien want hij lag al op zijn rug xD
---
En sorry voor het Engelse stukkie maar in het NL klinkt ie stom.xD "Een sliertje kwijl verbond hun lippen" xD

Luka voelde dat Evra zich weer terug trok uit de zoen. A string of suliva connected their lips and broke when Evra moved further away. Hij kon letterlijk voelen hoeveel Evra hem wou. Dat maakte overigens niet uit want Luka wou Evra net zo graag. Hij sloot zijn ogen toen Evra in zijn billen kneep en liet een kreuntje van plezier. Maar toen vertrok zijn gezicht en werd de kreun luider. Evra duwde zich gecontroleerd naar binnen. Hij voelde hoe het daar beneden werd opgerekt en het deed eigenlijk nog best wel pijn, vooral omdat ze het eerder die dag al gedaan hadden. Nog meer kreuntjes ontsnapten uit Luka's mond maar nu begon het goed te voelen. Hoe meer Evra bewoog, hoe fijner het voelde. Luka opende zijn ogen half, die wat wazig stonden door de lust. 'Harder, Evra...' fluisterde hij terwijl hij de lakens vast greep en mee begon te bewegen.

Evra begon nu ook te kreunen. Hij bewoog ietsjes harder. Hij trok het shirt van Luka uit en kuste hem op z'n blote rug. Hij wou nog harder, maar hij hield zich in. 'Lu-ka..Hgnn' hij werd steeds roder en warmee. Hij had het gevoel dat hij in de fik stond.
----
Oeps ja xD

Luka sloot zijn ogen opnieuw en bleef kreunen uitstoten terwijl het fijne gevoel steeds opwindender en vuriger werd. Hij drukte zijn voorhoofd in het matras en kneep de lakens nog harder, zodat zijn knokkels wit werden. 'Evra-' Maar opnieuw onderbrak hij zijn zin om nog eens te kreunen van genot. Het voelde alsof zijn hele lichaam in brand stond, alsof zijn binnenste werd gevuld met kokend heet water. Hij deed mee met Evra's bewegingen om het nog plezieriger te maken maar ging niet te hard. Hij vond dat het deze keer liefdevol moest verlopen, niet gewoon uit bittere lust.

Yay bittere lust xD
---
Evra kreunde hard. Zonder het te merken bewoog hij harder. Hij kon het bijna niet meer uithouden. Toen, vlak voordat hij klaarkwam, draaide hij zich van Luka af zodat hij op z'n rug kwam te liggen. Hij hijgde hard en kromp ineen. "Sorry.." Zei hij met tranen in zijn ogen," Luka.."

Luka kwam vlak na Evra klaar en liet zich op zijn zij vallen om daar even uit te hijgen. Hij staarde met halfopen ogen naar zijn muur terwijl hij tot rust kwam en kroop dan op handen en knieën naar Evra toe, die zich verontschuldigde voor iets. Luka fronste lichtjes maar al snel was die uitdrukking weg en nam hij Evra in een knuffel. '... Ik ben zo blij dat je er nog bent...' zei hij zachtjes en begroef zijn gezicht in Evra's schouder, blij dat Evra toch niet dood was.

Hij was nog niet klaargekomen xD
--
Evra kromp ineen, hij moest zich verzetten tegen het fijne gevoel onderin zijn buik. "Ik ben slecht, jij bent slecht," begon hij zachtjes," en hoe nu verder?" Hij keek Luka in z'n ogen zodat hij kon zien dat hij het meende. "We horen bij de slechterikken, of we nou willen of niet.." Hij ging rechtop zitten aan de rand van het bed. "Ik denk dat ik maar weer eens ga, mensen pesten en in bomen klimmen." mommpelde hij

Oh xD
---

Luka ging langzaam rechtop zitten terwijl Evra sprak en begreep heel goed waar hij het over had, maar wat konden ze nu doen? Niks... 'Evra, dat we bij de slechterikken horen betekent het niet dat we altijd met ze instemmen. Tuurlijk, ik heb een sterke band met Atoli maar dat is dan ook echt omdat ze aardig tegen mij doet... En het ligt in mijn aard, Evra... Ik ben een demoon, van mij kun je niks goeds verwachten... Toen je zo ziek was had ik je kunnen vermoorden... Maar ik deed het niet omdat...' Hij sloeg zijn armen vanachter Evra om zijn nek en kuste hem op zijn oor. 'Ik van je hou...'

"Dat dacht ik al.." zei Evra zacht en keek naar de grond voor zich. Hij voelde het warme lichaam van Luka tegen z'n rug aan. "Ja, je hebt een band met Atoli.. Ikke niet.." Hij mompelde boos. Z'n privat part was nog steeds hard en Evra voelde de druk. Hij hield zich nog in. De woorden van Luka galmden door z'n hoofd. Ik had je kunnen vermoorden.... Dat had hij gekunt. Evra kon zich niet meer in houden en draaide met een ruk om. Hij pakte de handen van Luka en duwde hem met z'n rug op het bed. Heftig begon hij Luka te kussen en met z'n privat parts op en neer te gaan.

Luka bleef stilletjes zitten en wachtte af op Evra's antwoord, hopend dat die gunstig was. Hij meende compleet wat hij zei. Er klonk geen teken van leugen door zijn stem, noch schoot zijn hartslag omhoog, wat typerend was voor wanneer je loog. Hij sloot zijn ogen en nam Evra's geur in hem op, tot hij opeens ruw van hem werd weggetrokken en aan het bed werd genageld door handen die zijn polsen haast pijnlijk omklemden. 'Evra-' Maar hij werd afgebroken door Evra die zich weer naar binnen duwde. Een kreun ontsnapte uit zijn keel, maar deze keer niet van genot. Nee, deze keer van pijn. Pijn doordat Evra letterlijk in hem ramde. Tranen schoten in Luka's ogen, die zich lichtjes openden terwijl hij zijn hoofd achterover in de kussens wierp. 'E-Evra...! I-it hurts...' zei hij in een trillende stem.

Evra voelde woede in zich op komen. Hij deed Luka pijn, hij kon het vertellen aan het kleine straaltje bloed dat liep uit Luka's acheringang. Hij was woedend op zichzelf, hij voelde zich den duivels. Hij werkte zich naar een climax. Hijgend en kreunend negeerde hij de tranen van Luka. Steeds sneller ging hij. Tot dat HET gevoel losbarste. Het was niet fijn, maar Evra wou meer en meer. Hijgend bleef hij boven op Luka liggen. Hij had het gedaan. Gedaan... Hij wreef z'n lijf over Luka. Hij wist dat Luka kwaad was, maar hij moest.. Hij was duizelig en streek met z'n lippen lang Luka's blote lijf. Zijn greep om de polsen van Luka verslapte. "Ik-ik," hij kon niks zeggen. Hij was met afschuw vervult, afschuw van zichzelf. Om wat hij gedaan had.

Met half geopende ogen staarde Luka naar het plafond, terwijl zijn ademhaling snel en haperig ging terwijl Evra tekeer ging. Hij voelde de tranen die opwelden in zijn ogen over zijn slapen stromen, dankzij de zwaartekracht en hij moest zijn uiterste best doen om niet in huilen uit te barsten zoals hij eerder deed. Ook stopte hij zijn kreunen en drukte de rug van zijn hand tegen zijn mond om ze tegen te houden. Hij gunde hem zijn kreunen even niet meer.
Toen voelde Luka iets warms en nam haperig adem terwijl hij zijn hand weg haalde en duidelijk ineen kromp van de pijn toen Evra zich over hem heen boog. Luka zei een hele.moment niks en staarde met enigzins lege ogen naar het plafond, waarna hij zijn vuist kwaad in de lucht wierp en hem neer liet komen op Evra's wang. 'Ga van ne af!' schreeuwde hij.

De kracht van de klap deed Evra geen pijn. Het,wie hem sloeg, en waarom, deed hem pijn. "Het spijt.." Nee hij kon z'n,exuses niet aan bieden. Hij had iets vreselijks gedaan. Hij had het geen waarvan hij hield pijn gedaan. Hij pakte de deken en pakte de gepijnigde Luka in. Hij legde het hoofd van Luka op de kussens. Hij plante een kus op het hoofd van Luka. Toen verliet hij, woedend om zichzelf, stilletjes de kamer.

Wat moest Luka nu eigenlijk voelen? Woede of verdriet? Evra was tegen zijn wil in gegaan, maar nu leek het alsof hij spijt had. De manier waarop hij hem inpakte en hem op zijn voorhoofd kuste... Luka schudde zijn hoofd en trok de lakens over zich heen, terwijl in een tweestrijd zat. De woede nam uiteindelijk toch de overhand en hij schopte de dekens van zich af. Hij trok schone kleding aan, trok er een lange zwarte jas over aan en verliet zijn kamer met een pijnlijk gezicht. Hij... moest boeten.

Evra liep richting de bomen. Hij was duizelig en storte net voor dat hij bij de bomen was in elkaar. Hij knalde met z'n kop tegen de boom aan. Hij lag nu op zijn rug half tegen de boom naar de lucht te kijken. Er waren geen gedachtes, hij voelde niets meer.

Luka voelde terwijl hij liep iets monsterlijks in zich dat hem overnam. Hij wist wat het was, het was de bloedlust. Het soort lust dat hij kreeg van andermans bloed, krijsen en huilen. De lust die rillingen over zijn ruggeraat liet schieten en hem in lachen liet uitbarsten. Hij moest iemand pijnigen, en wel nu... Oh, handig, zijn doelwit lag nu tegen een boom aan. Hoefde hij hem ook niet meer te zoeken. Met slome passen liep Luka naar de katjongen toe, zette toen ruw een hand tegen Evra's rug en drukte hem op de harde ondergrond. Hij klom over hem heen zodat de katjongen tussen zijn benen lag, en boog zich over hem heen om het volgende in zijn oor te fluisteren: 'Hey, we zijn nog niet klaar, kitty-cat. Jij mag nu voelen wat ik heb gevoeld.' Een harde beet in zijn oor, afkomstig van Luka en Luka kroop alweer omlaag om daarna ruw maar zonder een waarschuwing zijn drie vingers in Evra's opening te schuiven.

Evra voelde hoe Luka op hem klom. Hij keek niet verbaasd of geschokt bij Luka's woorden. Hij had gevoeld en geweten dat Luka wraak zou willen, hij was geen demoon als hij geen wraak wou nemen. De pijn schoot door hem heen, maar tegelijk vond hij het ook wel lekker. Hij stribbelde niet tegen en hij liet Luka zijn gang gaan.

Luka grinnikte zachtjes terwijl hij zijn vingers dieper naar binnen schoof, zo diep dat het ook pijn aan de omringende spieren zou doen. Hij spreidde zijn vingers en begon het gewelddadig hard op te rekken. 'Voel mijn pijn maar eens...' zei hij in een diepe maar kille stem. Hij zette zijn hand in Evra's nek en liet zijn hand naar beneden glijden om zijn nagels langs Evra's huid te halen zodat de gevoelige huid opengekrast werd. Vlak daarna greep hij Evra's staart en trok er een keertje hard aan om Evra's reactie te zien. Luka's binnenste werd gevuld met genot toen hij Evra's bloed zag, al was er een klein stukje van hem dat schreeuwde om te stoppen. Hij luisterde er niet naar. Evra had hem pijn gedaan, was niet gestopt toen hij hem vertelde dat het pijn deed en dat was iets wat Luka absoluut niet beviel.

Evra huilde. Hij voelde de pijn wel, maar daarom huilde hij nog niet zo hard. Hij kwam er nu pas echt achter wat hij Luka had aan gedaan. Hij voelde de pijn die hij Luka had bezorgt en huilde zo hard hij kon. Hij huilde nauwelijks met geluid, alleen met z'n gebroken hart, dat hij zelf had gebroken.

Luka liet Evra's staart toen los en ging verder met het bewerken van zijn binnenste orgaan. Zijn grijns was inmiddels vervallen. Er lag een koude maar lege uitdrukking op zijn gezicht. Zijn ogen waren van de vrolijke glimmertjes ontdaan en het leek eveb alsof hij in trance was, al was dat niet zo. 'Je begrijpt me, he?' vroeg hij in een diepe stem en trok toen zijn vingers er uit. Hij stond op en keek neer op Evra. Een paar seconden stond.hij stil, maar daarna liep hij weg.

Evra knikte als antwoord. In zijn ooghoeken zag hij Luka weg lopen en hij huilde hard. Dit keer met geluid. Hij trok zich op aan de boom en beukte er tegen aan. Woest schreeuwde hij beestachtig. Hij huilde en schreeuwde zo hard hij kon. Zijn longen gingen branden en brak 1 van zijn handen. Hij bleef de boom bewerken met z'n vuisten, net zolang tot hij niet meer kon. Hij sloeg zijn vuisten een laatste maal op de grond en hij schreeuwde in een beestachtig geluid en de grootste woede/verdriet die er maar in een stem te horen was: Luka!