Huis van Ryan - morte

Evra krijste hysterisch. Hij sloeg wild om zich heen. Hij probberde bij Ryan weg te kruipen. Hij ijlde en kon zijn droom niet van de echte wereld onderscheiden. Weer hoorde hij de stem van het meisje zachtjes lachen en fluisteren. "Wie ben je?!" schreeuwde Evra"Wie ben je?!

ryan liet evra gaan en bekeek hem, hij wist eerlijk gezegt niet wat hij moest doen met hem dan wilde hij hulp dan niet en hij was duidelijk in de war en had een dokter nodig maar hij wist tot hij hem niet kon dwigen ook niet voor zijn eigen best wil."ik doe je niks en als je weg wilt ga je gang daar is de deur. zegt hij en hij wees naar de voor deur en hij stond zelf op en ging op de bank zitten en hij zuchte diep

Evra verslapte en ging liggen. Het zweet droop over zijn voorhoofd. Hij zag Ryan naar de bank gaan. Hij zag ook Ryan die weg rende. "Ryan" zei hij zachtjes"Ryan.." "Ik heb je nodig, laat me niet alleen.." Hij huilde zachtjes en lag vermoeid op de grond. "Verlaat me niet Ryan!" Hij begon nu te schreeuwen. "Ik heb je nodig! Ik wil je warmte voelen!!"

ryan keek naar evra."evra ik zit op de bank ik ben niet ver weg...kom op de bank liggen en rust uit dan ben ik dichter bij je, stelde hij voor, hij wist totaal niet wat hij had maar hij was ongerust en besloot niet ineens naar hem toe te gaan want zonet was hij nog bang geweest

Evra zuchtte luid. "Waarom loop je weg? Wat heb ik gedaan?" vroeg hij uitgeput. "Wat heb ik gedaan? Wat heb ik fout gedaan?" Dit bleef hij alsmaar herhalen.

Ryan hoorde evra en hij stond op hij vond het zielig om hem zo te laten zitten, en hij liep naar hem toe en knielde bij hem neer."ik ben nog bij je evra. kom dan help ik je naar de bank daar kun je uit rusten en blijf ik in de buurt. stelt hij hem gerust, en hij bleef zich toch nog altijd af vragen wat hij had.

Evra keek op met vage ogen. "Ryan?" vroeg hij. Hij trok Ryan naast zich op de grond. Hij legde zijn hoofd op Ryan's borst. "Je gaat echt niet weg?" vroeg hij onzeker.

ryan werd op de grond getrokken en was er wat verbaas over maar was nog verbaaster toen evra zijn hoofd op zijn borst legde. ïk ga niet weg"beloofd hij hem en hij bleef rustig zitten en keek naar hem

Evra legde zijn hand op Ryans buik. "Laat me niet alleen." zei hij. "Ik vertrouw je.." Zijn koorts was afgezakt en hij wist weer wat werkelijkjeid was en wat niet. Hij snikte zachtjes.

dat is goed. maar beloof me tot je naar me luistert als je weer zo bang bent oke. zegt ryan die nog altijd bezorgt was over evra oo als was diens koorts zo te voelen weg en hij staarde voor zich uit en hij dacht na

Evra knikte. "Dat doe ik" zei hij, het vertrouwen in Ryan was terug. "Je liet me in de steek."begon hij te vertellen." Het meisje riep naar me, steeds weer het zelfde, toen zag ik jou, ik was zo blij je te zien, je zei nare dingen zoals: Evra je bent maar een harig ding, ik vind je niet lief! en: Nee Evra! Ik vind je een misselijke haarbal! en toen rende je van me weg, en..en.." hij begon te snikken "Niemand heeft ooit zo tegen me gedaan en toen werd ik wakker, nouja half en toen toen zag ik jou en ik schrok enzo, snap je?"Hij begon te huilen "Ik wou jou helemaal niet kwetsen! Sorry Ryan! Sorry dat ik zo naar deed!"

ryan keek naar evra."is niet erg ik begrijp het wel je deed zo omdat je bang was omdat je zag tot ik je kwetste in je droom, ik zou ook zo gereageert hebben al kan ik er wel tegen als mensen zo tegen me doen ik heb weer andere zwak heden. glimlacht hij naar evra, en je kwets me niet zo snel. zegt hij en hij sloot zijn ogen hij was nog altijd moe.

Evra zuchtte. "Gelukkig maar" zei hij zachtjes. Hij keek even op naar Ryan en zag dat hij zijn ogen gesloten had. Hij gaapte zachtjes. Eiegnlijk ben ik..dacht hij, maar verder kwam hij niet want hij viel in slaap.

ryan dacht nog heel even na voordat hij zelf oook in slaap viel in een rustige droom loze slaap

Evra knipperde met zijn ogen. Hij tilde zijn hoofd op. Wacht eens even, dacht hij. Hij daaide zich om en zag dat hij bovenop Ryan in slaap was gevallen. Hij glimlachte vertederd. Hij zuchhte. "Helaas moet ik weg" zei hij zachtjes. Hij plante een kus op zijn wang en liep richting de voordeur.

ryan sliep heel erg vast en lag tegen de muur aan met zijn rug en met zijn zei op de grond hij zag er zo schattig uit in vergelijking als hij wakker was dan kon je zien tot hij konstant na dacht. en hij sliep door toen evra weg ging

Evra liep weer even terug naar de kamer. Ryan zag er zo schattig uit. Ik kan niet weg, dacht hij bij zichzelf, ik kan het gewoon niet. Hij veegde een haar uit Ryan's gezicht. Ik moet hem nog bedanken, dacht hij. Hij ging op zoek naar de keueken. Die was snel gevonden. Hij liep naar het apparaat dat het meest op een waterkoker leek. Gelukkig had hij een keer naar binnen gekeken bij een huis, die mensen waren bezig met thee zetten. Uhm, dacht hij, eerst water opzetten. Hij deed water in het apparaat en wachtte af. Ondertussen keek hij voor theekopjes. Hij deed een kastje boven zijn hoofd open en vond kopjes en theezakjes. Hij probeerde er bij te komen maar het wou niet lukken. Net toen hij een oortje vast had kwam het kopje naar beneden gezet en het belande boven op zijn hoofd. Het maakte een hoop lawaai toen het brak.

---
Sorry dat hij zo lang is

is niet erg, ik heb niet zo veel inspiratie bij dit stuk:O
----

ryan sliep een tijdje door tot hij ineens een kabaal hoort en hij springt op en trok een dolk en hij eek de kamer rond maar zag niks en zijn hart ging als een razende te keer en hij keek beter en toen merkte hij evra niet meer op, het was zeker die kat die voor het lawaai zorgde en hij gign op het geluid af en kwam in de keuken terecht.

"Nyaa~!" zei Evra boos. Hij hield 1 hand op de bult op zijn hoofd. Toen zag hij dat Ryan in de deuropening stond. Hij keek behoorlijk fel. "Sorry!" riep Evra en sprong op. "Sory sorry sorry sorry!"

ryan keek naar evra en zuchte. rustig maar ik ben niet kwaad hoor, ik schrok alleen dacht tot een inbreker binnen was maar jij bent het maar, zegt hij met een scheve glimlach. en dan keek hij naar de kopje en hij pakte een veger en blik en begon het op te ruimen

Evra draaide zich om. Zonder een woord te zeggen liep hij weg. Hij liep regelrecht naar de voordeur. Nu zal hij niet weten wat ik probeerde, probeerde thee te zetten, het klinkt niet belangrijk, dacht hij, ach wat zou het..

Ryan wilde net vragen wat hij aan het doen was als hij ineens voetstappen hoort lopen en hij kwam recht en zag evra weg lopen, en hij zucht. ik bedoelde het niet kwaad hoor, zegt hoj en hij gooit de scherven in de prulle bak

Evra wou zich omdraaien en vragen wat Ryan zei, toen hij over de drempel struikelde. "Whoa~" zij hij en raakte de grond. Hij krabbelde vlug overeind en lachte gespannen.

ryan keek snel toen hij hem iets hoorde zeggen en zag nog net toen hij over eind komen en hij kon het niet laten te grinniken, weetje ik ben vroeger ook zo vaak over die drempel gestruikelt, maar nu weet ik het en stap ik er gewoon over heen, vertelt hij

Evra lachtte opgelucht. De lach klonk heel vrolijk. "Dat moet ik dan ook maar doen" zij hij tussen het lachen door. Snel hield hij weer op. "Sorry van het kopje, maar ik wou je thee maken" hij keek blozend naar de grond. Zijn oog viel op zijn handen, die waren enorm rood en het deed pijn.